Voorafgaand aan de Tour de Lasalle werd de ploeg van Tuin, met o.a. Arjan Seunninga en Remco Bertelink, gezien als de grote kanshebber voor de gele trui, etappezeges en het ploegenklassement. Maar t/m etappe 4 had de ploeg zich nog niet gemeld in de strijd om het geel en ook een etappezege was nog niet gepakt. Wel had Ferry de Ruiter van Tuin een podiumplek op Texel behaald en reed diezelfde Ferry in de witte trui van het 40+ klassement. Ook reed bij Tuin de junior Jelte Krijnsen erg goed en reed in de blauwe trui als beste jongere. In het algemeen klassement stond hij zelfs in de top 10. De verschillen in het klassement waren niet heel groot en vooral ontstaan door bonificaties en de tijdrit. Er waren dus nog kansen in de laatste etappe om het klassement op zijn kop te gooien als de ploeg van Tuin al zijn talenten zou gebruiken en alles of niets te spelen. Tijdens een etentje op de zaterdagavond voor de laatste etappe hadden Remco Bertelink en Arjan Seunninga samen met ploeggenoten Timo Fransen en Ferry de Ruiter al een aantal tactieken bedacht om een renner van de Tuin ploeg in een succesvolle ontsnapping te krijgen die voldoende tijd zou moeten opleveren om toch geel te pakken. Kort samengevat: de top van het klassement uitdagen en afmatten door met gevaarlijke Tuin renners meerdere keren aan te vallen, daarna ruim voor de slotfase met nog frisse hooggeklasseerde Tuin renners te ontsnappen en de rest van Tuin moest dan afstoppen en de vlucht beschermen.
Zo gezegd zo gedaan. Vooral de aanval van Tuinduo olympisch kampioen tandemrace Timo Fransen en Remco was sterk. Ze gingen er na een aantal ronden hard vandoor en pakten een grote voorsprong. Er moest flink worden gewerkt om ze terug te krijgen waarbij Arjan Seunninga prima stoorde.
Maar het grote moment kwam nadat Timo en Remco met moeite waren teruggepakt. Vijf man waaronder Arjen Bos en Jelte Krijnsen van Tuin sprongen weg. De gele trui deed zijn best maar kreeg geen steun meer. Als hij omkeek keek hij in de gezichten van Tuinmannen. De voorsprong liep op naar ongeveer 30 seconden. Genoeg om het geel te winnen of te verspelen. De speaker rekende zich elke ronde suf aan een virtueel klassement. Probleem voor Tuin was dat één van de vijf man in de vlucht hoger in het klassement stond als de twee Tuinmannen. Maar dat verschil was klein en op de streep lagen nog 8 bonificatieseconden... Het was theoretisch mogelijk om geel te pakken als... Het was wachten op de sprint om te zien waar iedereen zou eindigen en of er nog tijdsverschil in de kopgroep zou ontstaan. Jelte Krijnsen won de sprint heel strak en sterk voor ploegenoot Arjen Bos die goed leek te begrijpen hoe het met alle bonificatieseconden zou kunnen lopen. Na enig rekenen bleek voorsprong en bonificatie genoeg voor de gele trui van Jelte. Arjen Bos nam de witte trui over van Ferry de Ruiter.
Het resultaat was dat de ploeg van Tuin mede door het goede rijden van Remco en Arjan de gele, witte en blauwe trui won. Ook werden ze nog eerste in het ploegenklassement en ze wonnen nog een etappe. Kortom groot succes.